Jesiennie :)

Nie lubię Halloween. No nie lubię tych szczerzących się dyń, tych ganiających z radosnymi i głośnymi okrzykami dzieci, pomalowanych i poprzebieranych. Czuję, że ktoś robi sobie zabawę ze spraw najpoważniejszych, by nie rzec śmiertelnie poważnych.

To nie moja kultura, nie polska, żeby żarty i zabawy z czasu pamięci i skupienia urządzać. Nic nie poradzę, wychowano mnie inaczej.

Często dziwi mnie i smuci tak łatwe uleganie tej hałaśliwej „modzie” przez naszych pedagogów w szkołach i przedszkolach, urządzanie szkolnych i przedszkolnych zabaw halloween’owych. Zamiast nauczyć dzieci wspomnienia (choćby radosnego!) tych, którzy odeszli, chwili skupienia, a dla wierzących modlitwy – ganianie po domach w przebraniach i oczekiwanie, że wykrzykiwane wieczorem w przeddzień Wszystkich Świętych wierszyki i piosenki o wiedźmach i wampirach zostaną nagrodzone. O zgrozo – najchętniej datkiem gotówkowym!

Nie mam absolutnie nic przeciwko temu, aby dzieci przebierały się, bawiły, czytywały Harry’ego Pottera (ta książka niejedno dziecko do czytania przekonała). Ale – wszystko w swoim czasie. Polska tradycja to obchodzenie Wszystkich Świętych i Zaduszek w ciszy, skupieniu, wspomnieniu, modlitwie.

Jest mi przykro i źle, że tę tradycję niszczy się w imię interesów wielkich sieci handlowych, sprzedających dynie, świeczki, przebrania, miotły, kapelusze i setki innych gadżetów. Nie ma we mnie zgody na to i jeśli wolno mi coś powiedzieć – proszę, nie wprowadzajcie w swoich domach takiej tradycji, jest wiele świąt, kiedy dzieci mogą radośnie krzyczeć i hałasować. ALE NIE TO JEDNO.

 

Tymczasem – ostatnie słoneczne tchnienie jesieni. Mam nadzieję, że szybko powitamy śnieg i słońce, czyli kolejną piękną odsłonę roku – te deszcze i wiatry to nie jest to, co lubią tygrysy… ;))

I nie wiem, czemu niektórzy wolą pielesze domowe. :))